شماره تلفن09335607000
آدرس ایمیلeadealkala@yahoo.com
ایده آل کالا
0 محصولات نمایش سبد خرید

هیچ محصولی در سبد خرید نیست.

کیست گانگلیون چیست؟ علائم و درمان

کیست گانگلیون چیست ؟

کیست مچ دست یا کیست گانگلیون یک توده غیر سرطانی گرد و پر از مایع است که معمولاً در امتداد تاندون و مفصل مچ دست ظاهر می‌شود. کیست‌های گانگلیون دارای اندازه‌های متفاوتی به کوچکی یک نخود تا بزرگی یک توپ تنیس هستند. این کیست‌ها گاهی نرم و بعضی اوقات سفت و سخت هستند . برخی از کیست هایی که در زیر پوست قرار دارند، قابل مشاهده اند، اما برخی دیگر آنقدر کوچک هستند که دیده نمی شوند. این کیست ها شایع بوده و معمولا بی خطر میباشند. همچنین این کیست ها غیرسرطانی بوده و اغلب بدون درمان از بین می روند اگر کیست های گانگلیونی بر روی عصب مجاور فشار بیاورند دردناک خواهند بود. این کیست ها گاهی اوقات می توانند باعث ایجاد اختلال در حرکت مفصل شوند.

علائم کیست گانگلیون :

  • وارد شدن فشار یا ضربه
  • ضعیف بودن عضلات مفصل
  • استرس های مکرر روی تاندون یا مفصل
  • تغییر در شکل و ظاهر
  • درد نوسانی در مچ دست
  • ورم گاه به گاه
  • شدت گرفتن درد هنگام حرکت دادن یا فعالیت مفاصل درگیر شده
  • کیست گانگلیون می‌تواند منجر به کاهش محدودیت حرکت در مفاصل مجاور شود.
  • احساس ضعف ، خارش یا در برخی موارد بی حسی
  • سوزن سوزن شدن یا احساس سوزش، که می تواند ناشی از فشار کیست بر اعصاب باشد

      محل ایجاد کیست گانگلیون:

    کیست‌های گانگلیون معمولا بر روی مفاصل خاصی رشد می‌کنند که این محل‌ها عبارتند از:

    • مچ دست: شایع ترین محل ایجاد کیست گانگلیون بر روی مچ دست و یا پشت آن است.
    • انگشتان: در بند انتهایی انگشتان درست کنار ناخن، یکی دیگر از قسمت‌هایی است که این کیست تشکیل می‌گردد.
    • پا: محل ایجاد این کیست در نزدیکی مچ پا و انگشتان است.
    • زانو 

تشخیص کیست های گانگلیون

برای تشخیص کیست گانگلیون، پزشک ممکن است ابتدا چند آزمایش ساده مانند تاباندن نور به کیست برای تعیین اینکه آیا بافت کیست جامد است یا کیسه‌ای پر از مایع، انجام دهد. پزشک همچنین ممکن است کیست را به آرامی لمس کند تا میزان ناراحتی ایجاد شده را ارزیابی کند. بعد از این آزمایشات، ممکن است آزمایش تصویربرداری مانند رادیوگرافی، سونوگرافی یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) داشته باشید. این روش‌ها می‌توانند مواردی مانند آرتروز و تومورهای سرطانی را رد کنند.
همچنین ممکن است پزشک برای تأیید تشخیص از آسپیراسیون استفاده کند. در روش آسپیراسیون با استفاده از سرنگ و سوزن، مقداری مایعات از کیست خارج می‌شود. اگر توده کیست گانگلیون باشد، حاوی مایع تقریباً شفاف است.

چه عواملی خطر ابتلا به کیست گانگلیون را افزایش می‌دهد؟

هرکسی می‌تواند به کیست گانگلیون مبتلا شود، اما برخی عوامل و شرایط می‌توانند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند. عواملی که می‌توانند باعث افزایش خطر ابتلا به کیست گانگلیون شوند عبارتند از:
جنسیت : زنان بیشتر از مردان به کیست گانگلیون مبتلا می‌شوند.
سن : افراد بین ۲۰ تا ۴۰ سال بیشتر از سایر گروه‌های سنی به این بیماری مبتلا می‌شوند.
فعالیت‌های مکرر و تکراری : افرادی که فعالیت‌هایی انجام می‌دهند که نیازمند حرکات تکراری و استفاده بیش از حد از مفاصل و بافت‌های مشابه می‌باشد، ممکن است بیشتر به کیست گانگلیون مبتلا شوند. به عنوان مثال، ورزشکاران، نوازندگان سازهای موسیقی، کارگران ساختمانی و کارکنان کامپیوتر ممکن است در معرض خطر بیشتری باشند.
سابقه آسیب یا صدمه در منطقه مورد نظر: درصورتی که شما در گذشته آسیبی در نزدیکی مفصل یا بافت‌های اطراف آن داشته باشید، احتمال ابتلا به کیست گانگلیون افزایش می‌یابد.

درمان کیست گانگلیون :

اگر کیست گانگلیون باعث درد و اختلال در فعالیت های روزمره نمی شود، ممکن است به درمان نیازی نداشته باشد و خود به خود برطرف شود. اما اگر کیست منجر به درد و یا اختلال در حرکت مفصل شود، پزشک ممکن است موارد زیر را توصیه کند

عدم تحرک: از آنجا که فعالیت می تواند باعث بزرگ تر شدن کیست های گانگلیون شود، بی حرکت نگه داشتن موقت ناحیه با یک آتل و یا بستن آن، می تواند کمک کننده باشد. با کوچک شدن کیست، فشار بر روی اعصاب کاهش پیدا کرده و در نتیجه باعث تسکین درد می شود. استفاده طولانی مدت از آتل، منجر به ضعیف شدن عضلات مجاور شده و باید از آن اجتناب شود

عمل جراحی: در صورتی که روش های دیگر موثر واقع نشود، عمل جراحی می تواند یک راه حل باشد. طی عمل، پزشک کیست و ساقه ای که آن را به مفصل یا تاندون متصل می کند، برمی دارد. عمل جراحی به ندرت ممکن است باعث آسیب به اعصاب و عروق خونی اطراف ناحیه و یا تاندون ها شود. همچنین ممکن است کیست پس از عمل جراحی عود کند وقتی کیست گانگلیون دردناک است و فعالیت و حرکت فرد با مشکل مواجه می شود، پزشک می تواند با یک روش غیر جراحی نیز کیست را بردارد. این روش از طریق تخلیه مایع درون کیست با استفاده از داروهای استروئیدی، منجر به کوچک شدن کیست می شود.
آتل (بریس):
بستن یا آتل گذاری یکی از گزینه‌های درمان کیست گانگلیون است. از آنجایی که نیاز است مفصل آسیب دیده را بی حرکت نگه داریم، ممکن است پزشک برای محدود کردن حرکت مفصل استفاده از آتل را تجویز نماید. در این روش درمان، امکان تسکین درد، کاهش اندازه کیست، کم شدن فشار وارده بر روی اعصاب و از بین رفتن کامل کیست گانگلیون وجود دارد. از طرفی، باید از استفاده طولانی مدت آتل اجتناب کرد؛ زیرا احتمال ضعیف‌تر شدن عضلات مجاور را در پی دارد.
شما میتوانید انواع مچ بند های آتل دار با کیفیت را از فروشگاه اینترنتی ایده ال کالا تهیه نمایید.

گانگلیون1

0